Communiceren is een kunst😊

Om 9:00 u. rijden we het terrein van de camping Blanes af richting zuid. Geleidt door Truus (onze Garmin) zien we nu ook ‘n andere kant van het leuke strandplaatsje Blanes. Al gauw merken we dat op de locale bewegwijzering al meerdere malen het bordje C32 Barcelona/Tarragona staat en dat Truus ons dan een andere kant op stuurt. Wij zijn al wakker en kennen ondertussen de snode plannen van Truus, dus nemen we het heft in eigen hand, negeren Truus en volgen gewoon de borden. Even later tuffen we vrolijk zuidwaarts op C32. Er staat een stevige bries💨, de windzakken langs de Autovia staan strak, wat geregeld zorgt voor wat opschudding. Zo hobbelen we door, passeren vrijwel geruisloos Barcelona, zodat we na 2 uur besluiten een stop in te lassen om de benen te strekken. Echter een half uur later nog steeds geen P of ⛽️ , dus als we langs de weg olijfbomen zien, besluiten we eraf te gaan. Bijna onmiddellijk komen we op zo'n romantisch slingerweggetje langs een  olijfboomgaard. We keren eerst de camper is 't plan en nemen daarna pas pauze ☕️🍪. Na vorige ervaringen met manoeuvreren hebben we afgesproken dat ik zoveel mogelijk bij de voorramen van de camper zal staan zodat Jeroen mij kan horen. Als ik achter moet kijken maak ik handgebaren ✋👋👉zodat Jeroen dat in zijn zijspiegels kan zien. Het gaat gestroomlijnd, ik loop als een malle van links vóór naar rechts achter, totdat er een 🚖 aankomt die ons voorbij wil. Jeroen besluit in al zijn wijsheid, dat er tempo moet worden gemaakt, hij draait in één keer het stuur om en rijdt weg. Ik schreeuw nog: NEEEEE .... STOP..... maar dat heeft geen zin meer. .....💥#KRSSCHII#🤬😖🤐.... de bumper schampt het paaltje, scheurt en de reflector breekt in tweeën. Enfin ......de wandeling even later door de olijfboomgaard is lang zo gezellig niet als ik vooraf bedacht had. Als we weer rijden zegt Jeroen:"ik wist dat de kans dat zoiets zou gebeuren groot was en dan valt de schade eigenlijk best nog wel mee!!!!!" We komen we tot de conclusie dat communiceren echt een kunst is en dat de communicatie bij het manoeuvreren van een camper op de vierkante meter tot HOGERE KUNST verheven zou moeten worden. Het is zoiets als schutten bij windkracht 6/7 als de wind in de sluis blaast. ‘Strakke duidelijke afspraken en communicatie’.  We bespreken het parkeren van de camper op de camping en besluiten dat Jeroen zijn telefoon op LUID zet en ik alles doorgeef via de telefoon. Op camping Ferrer in Peñiscola kijken we, op advies van de eigenaar, eerst welke een plek het meest geschikt is en vervolgens rijdt Jeroen achteruit het terrein op. Al gauw komen meerdere mannen aanwijzingen geven (dit is echt een mannending, merk ik) en praten door elkaar. Wij houden ons hoofd koel en ik praat door de telefoon. Het is heel moeilijk want de takken van de bomen hangen heel laag en het is allemaal behoorlijk krap. Juist als ik tegen Jeroen wil zeggen:" ik weet niet hoe ik je dit moet laten doen🤷‍♀️" hoor ik 1 Fransman heel direct en overtuigend commando's geven. Geen gas, stuur doordraaien, wielen recht, nu gas .....etc. Binnen een paar minuten staan we keurig op de plaats. Wat zeg ik ........ Communiceren is echt een KUNST!